Έχουμε ποτέ παρατηρήσει πόση ομορφιά βρίσκεται στη διαφορά; Πόση ισορροπία κρύβεται στην ανομοιογένεια; Μια προσεκτική ματιά στον κόσμο θα μας φανερώσει ένα πλήθος ανόμοιων πραγμάτων, αρμονικά τοποθετημένων. Η ανομοιογένεια, η διαφορετικότητα, θα λάβουν άλλες διαστάσεις αν τις δούμε ως στοιχεία που εμπλουτίζουν τη ζωή μας.

   Στη ζωή προχωράμε μέσα από τη διαφορετικότητά μας. Καθένας μας είναι μοναδικός, ξεχωριστός, ιδιαίτερος. Διαφέρουμε μεταξύ μας σε πολλά επίπεδα (πεποιθήσεις, επιλογές, αντιδράσεις, ικανότητες, εμφάνιση, καταγωγή). Ενώ οι μεταξύ μας ομοιότητες μάς ωθούν σ’ αλληλεπίδραση, οι διαφορές μας λειτουργούν με δημιουργικό τρόπο ετοιμάζοντας το έδαφος για κοινωνικές αλλαγές κι ανακατατάξεις. Αλλιώς, η κοινωνία μας θα παρέμενε σε επιζήμια στασιμότητα.

   Ωστόσο, όταν η απόκλιση από τα κυρίαρχα κοινωνικά πρότυπα είναι μεγάλη, όταν η διαφορά ξεφεύγει από τα πλαίσια της ασφαλούς ομοιότητας, φτάνει να αντιμετωπίζεται ως πηγή δυστυχίας του ατόμου που την φέρει κι οδηγεί συχνά στην περιθωριοποίησή του.

  Σε μια κοινωνία που στοχεύει στην πρόοδο, κανείς δεν περισσεύει. Αντιθέτως, πρέπει να δίνεται η δυνατότητα σε κάθε μέλος της να συνεισφέρει με τον τρόπο που επιτρέπουν οι δυνατότητές του, ενώ παράλληλα να του δίνονται οι αναγκαίες ευκαιρίες να εξασκήσει τις υπάρχουσες δεξιότητές του.