Πρέπει να αναζητήσετε βοήθεια όταν η γλωσσική του συμπεριφορά δεν είναι η αναμενόμενη για τη χρονολογική του ηλικία. Για παράδειγμα ένα παιδί 2-3 ετών θα πρέπει να χρησιμοποιεί προτάσεις  με 4-5 λέξεις, να κάνει ερωτήσεις και να ακολουθεί σύνθετες οδηγίες. Βέβαια το κάθε παιδί είναι ξεχωριστό και μπορεί να αναπτύσσεται με γρήγορο ή αργό ρυθμό από το αναμενόμενο, αλλά να υπάρχει συνεχής ανάπτυξη. Αν το παιδί δεν έχει κατακτήσει αυτές τις δεξιότητες που αντιστοιχούν στο ηλικιακό στάδιο ανάπτυξης της ομιλίας, τότε χρήζει λογοθεραπευτικής αξιολόγησης.

   Ο χρόνος έναρξης εξαρτάται από το είδος της διαταραχής.  Για παράδειγμα ένα παιδί με νευρολογική βλάβη ή κάποιο σύνδρομο, η παρέμβαση μπορεί να ξεκινήσει από τους πρώτους μήνες της ζωής του. Ένα παιδί όμως που δεν λέει κάποιο φώνημα η παρέμβαση θα ξεκινήσει από την ηλικία του σχηματισμού του συγκεκριμένου φωνήματος.

   Η πρώιμη παρέμβαση είναι σημαντική γιατί αποτρέπει την παγίωση του λάθους τρόπου μάθησης, λόγου ή συμπεριφορές.

   Η δυσκολία του παιδιού να παράγει κάποιους ήχους είναι συχνό πρόβλημα ομιλίας σε παιδιά προσχολικής ηλικίας. Αυτό συνήθως οφείλεται σε κακή τοποθέτηση των αρθρωτών για την παραγωγή του ήχου. Ο λογοθεραπευτής είναι ο ειδικός που μέσα από τεχνικές και μεθόδους θα εγκαταστήσει τα φωνήματα.

   Ένα παιδί στην ηλικία των 4 ετών πρέπει να έχει κατακτήσει τους περισσότερους ήχους της ομιλίας. Αν το παιδί δεν γίνεται κατανοητό από άτομα εκτός του περιβάλλοντος του και δεν έχει κατακτήσει τους περισσότερους ήχους, τότε είναι σημαντικό να γίνει λογοθεραπευτική αξιολόγηση.

   Το «ρ» είναι το τελευταίο φώνημα στη φωνολογική ανάπτυξη και συνηθως κατακτάται στην ηλικία των 5-6 ετών. Μπορεί όμως ένα παιδί να το κατακτήσει σε μικρότερη ηλικία. Σημαντικό είναι τα παιδιά να έχουν κατακτήσει όλους τους ήχους πριν πάνε στην Α΄ Δημοτικού, έτσι ώστε να αποφευχθούν δυσκολίες στη γραφή και στην ανάγνωση.

  Κατά την φυσιολογική ανάπτυξη της ομιλίας στις ηλικίες 2 έως 5 ετών, ένα παιδί μπορεί να εμφανίσει μια δυσχέρεια στη ροή της ομιλίας. Σε αυτή την περίπτωση η δυσχέρεια δεν πρέπει να μας ανησυχήσει καθώς θεωρείται ένα φυσιολογικό στάδιο της γλωσσικής ανάπτυξης και συνήθως υποχωρεί μόνη της, στην περίπτωση όμως που η δυσχέρεια επιμένει και δεν υποχωρεί είναι απαραίτητο να επικοινωνήσετε με κάποιον λογοθεραπευτή.

   Σημαντικό είναι οι γονείς να συμβουλεύονται τον λογοθεραπευτή για να πάρουν οδηγίες για τον χειρισμό του παιδιού τους όταν τραυλίζει. Ο λογοθεραπευτής είναι υπεύθυνος να αξιολογήσει πότε και αν το παιδί χρειάζεται λογοθεραπευτική παρέμβαση. σημαντικο ειναι να αποφύγετε φράσεις όπως «κατάπιες τη γλώσσα σου;», «σκέψου πριν μιλήσεις», «πάρε βαθιά ανάσα και πες το ξανά» κ.α. Επισης ακούστε υπομονετικά τι λέει το παιδί σας και όχι πως το λέει.

   Το Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο (ΑΕΕ)  είναι  αγγειακή πάθηση του νευρικού συστήματος και αποτελεί συχνή αιτία εισαγωγής στα νοσοκομεία  (150 – 200 άτομα ανά 100.000 κάθε χρόνο).Αφορά  όλα τα άτομα ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας  και το 30% των  περιστατικών  παρουσιάζουν επίκτητα προβλήματα  επικοινωνίας, διαταραχές λόγου, φωνής και ομιλίας.

   Η συνηθέστερη διαταραχή λόγου που μπορεί να προκληθεί  από  ΑΕΕ είναι η αφασία. Με τον όρο αφασία, εννοούμε τη δυσκολία του ατόμου να κατανοήσει ή να χειριστεί το λόγο. Τα δε προβλήματα λόγου μπορεί να ειναι  μια μικρή δυσκολία ανεύρεσης λέξεων έως μία σοβαρή δυσκολία στην ομιλία.  Πολλοί αφασικοί ασθενείς έχουν απόλυτη γνώση του προβλήματός τους, δεν είναι όμως λίγοι αυτοί που παρουσιάζουν δυσκολία στην κατανόηση  και νομίζουν ότι το πρόβλημα βρίσκεται στον κοινωνικό περίγυρο.

   Για τον περισσότερο κόσμο η ομιλία θεωρείται δεδομένη. Η δε απώλειά της αδιανόητη. Ο ασθενής που έχασε την ικανότητα αυτή δεν μπορεί να εκφράσει την προσωπικότητά του. Οδηγείται στην κοινωνική απομόνωση. Θυμός ,κατάθλιψη και παραίτηση είναι τρεις  παράμετροι που οδηγούν σε σύνοδα ψυχολογικά προβλήματα.

   Ο ρόλος του λογοθεραπευτή είναι τόσο στην πρόληψη, στην έναρξη της αφασίας, όσο και στην αποκατάσταση. Ο λογοθεραπευτής ενημερώνει, αξιολογεί και ενισχύει δεξιότητες ενώ παράλληλα προσπαθεί να αποτρέψει την επιδείνωση των συμπτωμάτων.